Był wspaniałym przełożonym i mentorem dla swoich współpracowników, człowiekiem o ogromnej wiedzy i erudycji, tolerancyjnym, otwartym i niezmiennie pozytywnie nastawionym do ludzi i świata.

Jako długoletni lider Fundacji, starał się wspierać rozwój młodzieży, wzbudzać ducha przedsiębiorczości oraz wskazywać wartość dobrej edukacji. Był nauczycielem i przyjacielem dla wielu pokoleń młodych ludzi.

Profesor Dietl był znakomitym naukowcem o rozległym dorobku naukowym, cenionym nauczycielem akademickim, społecznikiem i założycielem organizacji pozarządowych, uczestnikiem i przewodniczącym wielu organizacji oraz komitetów naukowych. Angażował się w działalność opozycyjną w latach osiemdziesiątych XX w. i aktywnie uczestniczył w procesie przemian politycznych, społecznych i gospodarczych po 1989 roku w Polsce.

W latach 1947-1967 był asystentem, adiunktem, docentem, kierownikiem zakładu oraz prodziekanem i dziekanem w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu, gdzie w 1958 roku doktoryzował się. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk ekonomicznych uzyskał w 1961 roku na Wydziale Handlu SGPiS w Warszawie. W 1967 roku przeniósł się do Łodzi i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Łódzkim. W 1971 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 1978 roku – profesora zwyczajnego.

Do 1997 roku pełnił funkcję kierownika Katedry oraz Instytutu na  Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym UŁ. Był współtwórcą Katedry Zarządzania Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego. Wykładał na UŁ do 2003 roku. Był także profesorem w Wyższej Szkole Biznesu – National Louis University w Nowym Sączu, gdzie prowadził wykłady z zakresu zarządzania marketingowego. Był członkiem Rady Powierniczej Akademii Leona Koźmińskiego.

W 1997 roku została mu nadana godność Doctora Honoris Causa Universytetu Jean Moulin Lyon III we Francji. W roku 2015 otrzymał tytuł Doctora Honoris Causa Akademii Leona Koźmińskiego.

Był jednym z najznamienitszych polskich ekonomistów. Jego dorobek naukowy obejmował ponad 500 publikacji, których był autorem lub współautorem, w tym kilkanaście książek oraz blisko 100 artykułów w periodykach zagranicznych. Prezentował swoje prace na licznych konferencjach krajowych i międzynarodowych. Jego zainteresowania naukowe obejmowały rynek rolny oraz szeroko rozumianą problematykę marketingu i zarządzania – był pierwszym naukowcem, który spopularyzował w Polsce orientacje marketingową przedsiębiorstw. Jego działalność naukowa dotyczyła także polityki gospodarczej i zmian strukturalnych w okresie transformacji polskiej gospodarki oraz kształcenia i edukacji dla potrzeb biznesu.

Współpracował z kilkoma uniwersytetami w USA oraz uniwersytetami europejskimi, a także towarzystwami naukowymi, czego wyrazem były liczne publikacje w zagranicznych wydawnictwach. Prowadził wykłady gościnne i seminaria w ponad 40 uniwersytetach w Polsce i za granicą: w Czechosłowacji, Danii, Finlandii, Francji, Holandii, Hong-Kongu, Jugosławii, Kanadzie, Malezji, Niemczech, Rumunii, Szwecji, na Węgrzech, w Wielkiej Brytanii, we Włoszech i Stanach Zjednoczonych.

Wypromował 29 doktorów, których prawie wszystkie dysertacje zostały opublikowane w formie książek, a większość byłych doktorantów uzyskało także stopnie profesorskie. Włączał do badań studentów, a szczególnie swoich magistrantów, których miał przeszło 300.

Kierował wieloma naukowymi zespołami badawczymi. Działał w kilku radach naukowych instytutów i fundacji, był członkiem komitetów PAN. Zasiadał w licznych komitetach redakcyjnych wydawnictw i czasopism krajowych oraz zagranicznych.

W latach 1991-1999 był członkiem Rady do spraw Polsko-Amerykańskiej Wymiany Naukowej (Fullbright Commission), w latach 2001-2005 był członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej.

Był członkiem wielu rad nadzorczych, m.in. rady nadzorczej Polsko-Amerykańskiego Funduszu Przedsiębiorczości. Był założycielem i prezesem (w latach 1991-2017) Fundacji Edukacyjnej Przedsiębiorczości w Łodzi. Był współzałożycielem i prezesem Łódzkiego Towarzystwa Gospodarczego, założycielem i fundatorem oraz przewodniczącym rady Fundacji Rozwoju Przedsiębiorczości w Łodzi (od 1990 roku).

Od 1980 roku należał do „Solidarności”, gdzie był ekspertem i doradcą, a także działał w strukturach opozycji. Brał udział w rozmowach „Okrągłego Stołu”. W latach 1989-1991 był senatorem RP I kadencji. Reprezentował Senat w wielu negocjacjach i konferencjach, głównie o charakterze międzynarodowym.

Otrzymał liczne odznaczenia i nagrody, w szczególności, Krzyż Odrodzenia Polski – Kawalerski, Oficerski oraz Komandorski z Gwiazdą; medale i odznaki uczelni wyższych krajowych i zagranicznych, stowarzyszeń, urzędów centralnych Polski; nagrody naukowe wielu instytucji (głównie rektorów oraz ministra odpowiedzialnego za szkolnictwo wyższe) i fundacji, m.in. Fundacji Bankowej im. Leopolda Kronenberga.

Był miłośnikiem historii, kochał podróże i swój ogród.

Będzie nam bardzo brakowało mądrości i pogody ducha Pana Profesora.

Rodzinie oraz Zespołowi Fundacji Edukacyjnej Przedsiębiorczości składamy wyrazy głębokiego współczucia.